Gaan we voor IVF of blijven we proberen op de natuurlijke weg?

Dit is een vraag waar ik het enorm moeilijk mee gehad heb. Zelfs nadat de dokters me gezegd hadden dat zwanger worden op de natuurlijke manier zo goed als geen mogelijkheid was, bleef ik hopen op 'zeg nooit nooit'. Ik had het gevoel dat er een heel deel van de romantiek van het zwanger worden werd weggehaald, maar ook dat ik faalde als vrouw.
Hieronder geef ik een paar overtuigingen mee die me geholpen hebben om de stap te zetten. Eerlijkheidshalve wil ik ook zeggen dat ik het eerste jaar ben blijven hopen dat het natuurlijk ook zou lukken, nu is die hoop nihil en ben ik ongelofelijk blij dat IVF mogelijk is.

IVF/ICSI blijft natuurlijk
Bij een IVF- behandeling wordt het sperma van de man bij de eicellen van de vrouw gezet. De bevruchting op zich is nog een natuurlijk proces.
Zelfs als je voor ICSI moet gaan en de bevruchting ook een handje geholpen wordt, is het nog natuurlijk.
De natuur beslist immers nog altijd of de zwangerschap lukt. De ontwikkeling van het embryo gebeurt nog volledig natuurlijk. Jouw buik groeit nog altijd natuurlijk. Jouw bevalling is nog altijd natuurlijk. Jouw baby is helemaal natuurlijk.

De romantiek van het zwanger worden, is anders, maar blijft
Als ik vroeger droomde over zwanger worden, dan ging mijn scenario als volgt: ik ontmoette de man van mijn leven, bracht een heerlijke tijd met hem door, trouwde en niet te lang nadien gaf ik hem bij het thuiskomen van zijn werk een positieve zwangerschapstest. (jaja, een écht VijfTV-film scenario :-))
De eerste delen van mijn droomscenario zijn uitgekomen, het laatste deel wordt nu voorafgegaan door een hele resem kleine tussenstapjes die prachtig en romantisch (en zenuwslopend, hormonaal zwaar en uitputtend) zijn. De echo om te kijken hoeveel eitjes er zijn, de pick-up, de telefoon om te zeggen hoeveel eicellen bevrucht zijn, de terugplaatsing, het telefoontje naar de dokter om te horen of de zwangerschapstest positief is.
Ik romantiseer het nu misschien een beetje, want er zijn ook tussenstappen die zwaar en soms pijnlijk zijn. Zeker als er één niet loopt zoals je hoopt.
Maar wat ik wil zeggen, is dat het mij geholpen heeft om die droom een beetje aan te passen. Een klein beetje maar...

Ik heb geen slechte rug, ik heb jammer genoeg slechte eileiders.
Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik faalde als vrouw omdat ik niet natuurlijk zwanger kan worden.
Ook had ik schrik dat mijn man me zou verlaten hiervoor, ik vond dat ik hem iets afpakte, iets ontzegde. Dat hij maar snel een andere vrouw vond, één die hem wel kinderen kon geven.
Als ik het zo schrijf, besef ik hoe een absurde dingen ik gedacht en gevoeld heb, maar op dat moment was het pure ernst en waarheid.
Mijn man heeft me geholpen om dit allemaal te relativeren. Hij zei dat er zoveel mensen een slechte knie of een slechte rug of .. hebben en dat vind iedereen normaal, jammer genoeg heb jij slechte eileiders. Zou ik jou verlaten omdat je een slechte rug hebt? Neen, dus waarom nu wel? Ben je een mindere vrouw omdat je slechte knieën hebt? Neen, dus waarom dan ineens wel omdat je slechte eileiders hebt? Neem je me iets af doordat je een moeilijke vertering hebt? Neen... en toen begon ik het stilletjes aan te snappen.
Het heeft even geduurd voor ik voelde wat hij zei, maar geloof me, het is écht waar. Het is niet omdat je niet natuurlijk zwanger kan worden dat je niet meer de prachtige vrouw/man bent die je altijd al bent geweest. Je bent meer dan dat, veel meer!

Dankzij IVF/ICSI heb ik een kans om zwanger te worden.
Dit puntje is iets dat ik nog niet lang voel. Ik schrijf voel, omdat er voor mij een groot verschil is tussen weten en voelen. Ik kan iets weten, maar daarom voel ik het écht nog niet. Het is pas als ik het voel dat het ook écht en oprecht is en van mij.
Had ik x-aantal jaar geleden geleefd, had ik pech gehad. Geen kans op zwangerschap, blijven proberen, blijven twijfelen of er iets mis is aan mij of aan mijn partner, blijven hopen als mijn maandstonden een dag, 2 dagen of zelfs een week te laat kwamen, de gigantische ontgoocheling elke maand.... Pijnlijk herkenbaar, maar ook onhoudbaar.
Dankzij de huidige vruchtbaarheidsbehandelingen, heb ik wel een kans om zwanger te worden.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten