Een vriendin, zus, collega,... is zwanger

Sinds ons proces zijn er al heel wat collega's en vriendinnen zwanger geworden. Niet makkelijk, verdomme, echt niet makkelijk. Het zwaarste vond ik dat een vriendin, die pas een relatie had vanaf het begin dat wij gestart waren met het hele proces, vertelde dat ze zwanger was . Frustratie alom, waarom zij wel en ik niet? Het voelde aan als pure onrechtvaardigheid.

Maar ergens was ik ook blij voor hen, dat het voor hen zo goed gaat, dat zij niet door de hel moeten waar wij doorgaan, dat wens ik niemand toe.

Met mensen die iets verder van me af staan, had ik het evengoed moeilijk, maar kon ik het wel verkroppen, eens goed wenen, tegen mijn man al mijn frustratie uiten en de dag (of een paar dagen) later ging het weer verder.

Met vrienden voel ik wel de behoefte om er eerlijk over te zijn en te vertellen wat ik voel, anders merk ik dat ik die mensen begin te mijden en ik wil écht mijn vrienden niet verliezen omdat zij gelukkig zijn. Dat wringt bij mij.

Dus heb ik met een heel klein hartje verteld dat ik het wel moeilijk vind dat zij zwanger is, dat het zo makkelijk bij hen gaat, dat ik super blij ben voor haar, maar dat het voor mij wel hard slikken is. 

Het luchtte enorm op, het is een heel fijne babbel geweest. Ik kan het alleen maar aanraden.

Mijn raad: praat erover, over jouw verdriet, jouw jaloerse gevoelens, wat je haar wenst, jouw machteloos gevoel ... Misschien eerst ventileren tegen je man en dan tegen haar. :-)